Muhasebe defterlerinin kaybolması(zayi) halinde yönetim kurulunca yapılması gereken i

[Muradiye Karabulut]

Ankara, 01 Şubat 2005



Rüknettin Kumkale

YMM

ruknettin@kumkale.tr.tc 



DEFTER VE BELGELERİN İBRAZ ZORUNLULUĞU

1. İBRAZ İÇİN SÜRE VERİLMESİ
1.1. Açıklamalar


Vergi Usul Yasasının defter ve vesikaları muhafaza başlıklı 253. maddesine göre, “Vergi Usul Yasası hükümlerine göre defter tutmak mecburiyetinde olanlar, tuttukları defterlerle Vergi Usul Yasasının 227. maddesinden sonra başlayan kısımda belirtilen düzenledikleri vesikaları, ilgili bulundukları yılı takibeden takvim yılından başlayarak beş yıl süre ile muhafaza etmeye mecburdurlar.”



Defter tutmak mecburiyetinde olmayanlar ile ilgili muhafaza ödevi ise Vergi Usul Yasasının 254. maddesinde şu şekilde belirlenmiştir. “Vergi Usul Yasasına göre defter tutmak mecburiyetinde olmayanlar, 232, 234 ve 235’inci maddeler mucibince almaya mecbur oldukları fatura ve gider pusulası ve müstahsil makbuzlarını tarih sırası ile tanzim tarihlerini takip eden takvim yılından başlayarak beş yıl süre ile muhafaza etmeye mecburdurlar”



Vergi Usul Yasasının 256. maddesi ise Defter ve Belgelerle diğer kayıtların ibraz mecburiyetine açıklık getirmiştir. Buna göre, “Defter ve belgelerini muhafaza etmek zorunluluğunda bulunanlar, muhafaza etmek zorunda oldukları her türlü defter, belge ve karneler ile vermek zorunda bulundukları bilgilere ilişkin mikro fiş, mikro film, manyetik teyp, disket ve benzeri ortamlardaki kayıtlarını ve bu kayıtları erişim veya kayıtları okunabilir hale getirmek için gerekli tüm bilgi ve şifreleri muhafaza süresi içerisinde yetkili makam ve memurların talebi üzerine ibraz ve inceleme için arz etmek zorundadırlar. Bu zorunluluk Maliye Bakanlığınca belirlenecek usule uygun olarak tasdike konu hesap ve işlemlerin doğrulanması için gerekli kayıt ve belgelerle sınırlı olmak üzere, bu hesap ve işlemlere doğrudan ya da silsile yoluyla taraf olanlara, defter ve belgelerin tetkiki amacıyla yeminli mali müşavirler tarafından yapılan talepler için de geçerlidir.”



Yukarıda sözü edilen Vergi Usul Yasasındaki hükümlere göre mükellefler muhafaza etmek zorunda bulundukları defter ve belgelerini talep edilmesi halinde yetkili kişilere ibraz etmek mecburiyetinde bulunmaktadırlar.



Mükelleflere defter ve belgelerini ibraz için Vergi Usul Yasasının 14. Maddesindeki “Kanunda açıkça yazılı olmayan hallerde 15 günden aşağı olmamak şartıyla” hükmüne göre en az onbeş günlük süre verilir.



Mükellefin defter ve belgelerini ibraz etmek durumunu engelleyen mücbir bir sebebin varlığı halinde, Vergi Usul Yasasının 15. maddesi hükümlerine göre “mücbir sebep hali ortadan kalkıncaya kadar süreler işlemez”



Mücbir sebepler Vergi Usul Yasasının 13. Maddesinde şu şekilde açıklanmıştır.



“Mücbir sebepler



1. Vergi ödevlerinden herhangi birinin yerine getirilmesine engel olacak derecede ağır kaza, ağır hastalık ve tutukluluk;

2. Vergi ödevlerinin yerine getirilmesine engel olacak, yangın, yer sarsıntısı ve su basması gibi afetler

3. Kişinin iradesi dışında vukua gelen mecburi gaybubetler;

4. Sahibinin iradesi dışındaki sebepler dolayısıyla defter ve vesikalarının elden çıkmış bulunması, gibi hallerdir.”



Ayrıca,



Vergi Usul Yasasının ölüm halinde sürenin uzaması başlıklı 16. maddesindeki “Ölüm dolayısıyla mirasçılara geçen ödevlerin yerine getirilmesinde, bildirme ve beyanname verme sürelerine üç ay eklenir” hükümlere göre ölüm halinde mükelleflerin defter ve belgelerini ibraz süresine üç ay eklenmektedir.



Bunların yanında,



Vergi Usul Yasasının mühlet verme başlıklı 17. maddesine göre, “Zor durumda bulunmaları hasebiyle vergi muamelelerine müteallik ödevleri süresi içinde yerine getiremeyecek olanlara, kanuni sürenin bir katını geçmemek üzere Maliye Bakanlığınca münasip bir mühlet verilir.



Bu mühletin verilebilmesi için;



1. Mühlet isteyen, sürenin bitmesinde evvel yazı ile istemde bulunmalıdır.

2. İstemde gösterilen mazeret, mühlet verecek makam tarafından kabule layık görülmelidir.

3. Mühletin verilmesi halinde verginin alınması tehlikeye girmemelidir”.



Mükellefler yukarıda gösterilen şartlar çerçevesinde Vergi Usul Yasasında belirtilen tutmak zorunda oldukları defterlerini ve gene aynı yasaya göre muhafaza etmek zorunluluğunda bulundukları belgelerini inceleme elemanlarına ibraz zorunda bulunmaktadırlar.



Mükelleflerin bu ibraz zorunluluğunu yerine getirmemeleri halinde karşılaşacakları durumları ile ilgili Danıştay Kararı ve Maliye Bakanlığı Muktezası aşağıya alınmıştır.



1.2. Danıştay ve Yargıtay Kararları


Defter ve Belgelerin istenilmesine ilişkin yazının, şirketin bilinen adresi dışındaki bu adreste ve şirketle ilgisi bulunmayan bir şahsa tebliği halinde tebligat bir hüküm ifade etmez. (Danıştay 4. D., 20.04.1994, E: 1994/2146, K: 1994/4257) [1]



- - · - -

Defter ve Belgelerin incelenmesine ilişkin tebligatın usulüne uygun olarak yapılması gerekir. Tebliğ alındığında, tebliğin kime yapıldığının belirtilmemesi ve mükellefe yakınlık derecesinin de yazılmaması ayrıca imzanın çıplak gözle dahi mükellefin imzasına benzemediğinin fark edilmesi halinde, defter ve belge isteme yazısının usulüne uygun şekilde tebliğ edildiğinden söz edilmez. (Danıştay 11. D., 14.12.1995, E: 1995/2761, K: 1995/3802) [2]

- - · - -

Defter ve Belgelerini takdir komisyonuna ve Vergi Mahkemesine ibraz etmeyen mükellef, şirketin matraha yönelik iddialarını ispatlayamadığından tarhiyatın tasdiki yerindedir. (Danıştay 7. D., 14.12.1995, E: 1994/5069, K: 1995/5219) [3]

- - · - -

İncelemeye ibraz edilmeyen defter ve belgelerin daha sonra Vergi Mahkemesine ibraz edilerek ispat unsuru olarak kullanılması kanuna uygun değildir. (Danıştay 3. D., 15.05.1996, E: 1995/1498, K: 1996/1777) [4]

- - · - -

İşini terk ettiğini ve defterinin kaybolması nedeniyle ibraz etmediğine ilişkin savunması dikkate alındığında, 213. sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 139. maddesine uygun tebligat aranmaz. (Yargıtay 9. CD., 30.05.1996, E: 1995/4318, K: 1996/3231) [5]

- - · - -

Defter ve belge ibrazı istemini yerine getirmeyen ve bu nedenle uyguladığı Katma Değer Vergisi indirimleri kabul edilmeyen yükümlü adına uygulanan tarhiyatın hukuka uygunluğunun ancak defter ve belgeler incelenerek saptanabilir. (Vergi Dava D., 14.06.1996, E: 1995/18, K: 1996/269) [6]

- - · - -

Mükellefin terk ettiğini bildirdiği şube adresinde tebligat yapılmaması sonucu defter ve belgelerin ibraz edilmemesi re'sen takdir nedeni olamaz. (Danıştay 4. D., 19.12.1996, E: 1995/6070, K: 1996/5723) [7]

- - · - -

Defter ve belgelerin incelemeye ibraz edilmediği durumlarda, Vergi Mahkemesince mükellefin defter ve belgeleri üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılarak KDV. indirimleri kabul edilir. (Danıştay 11. D., 04.02.1997, E: 1996/3998, K: 1997/468) [8]

- - · - -

Defter ve belgeler vergi incelemesi için şifahi olarak istenemez. Mükellefe 15 günden az olmamak üzere yazılı süre verilir. Ayrıcı vergi incelemesinin de işyerinde yapılması gerekir. (Danıştay 11. D., 19.03.1997, E: 1996/381, K: 1997/1042) [9]

- - · - -

Defter ve belgelerin, vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlara ibraz edilmemesi re'sen takdir sebebidir. Ancak yazının, mükellef ile ticari ve hukuki yönden bir bağı olmayan kişilere tebliğ edilmesi halinde, re'sen takdiri gerektiren koşullar gerçekleşmemiş sayılır. (Danıştay 4. D., 12.05.1999, E: 1998/1650, K: 1999/1967) [10]

- - · - -

Yetkili matbaalarca bastırılan ve muhafazası mecburi faturaların muhafaza süresi içinde incelemeye yetkili elemana ibraz edilmemesi halinde re’sen takdir sebebinin varlığının kabulü gerektiği, ancak bu hususun faturaların tamamını kullandığına karine teşkil etmemesi yanında gelişi güzel matrah taktirine cevap vermez.[11] (Danıştay 7. D., 15.11.1993, 1990/2282, 1993/4709)

- - · - -

Defter ve belgelerin ibrazı için 15 günden aşağı süre verilmez. [12] (Danıştay 9. D., 29.12.1993, E:1992/5672, K:1993/5499)

- - · - -

Defter ve belgelerin mücbir sebeple de olsa inceleme elemanına ibraz edilmemesi, re’sen takdir sebebi ise de davacının beyan ettiği kazançtan daha fazla kazanç elde ettiği somut olarak kanıtlanmadan, varsayımlara dayanılarak matrah takdir edilemez. [13] (Danıştay 3. D., 09.03.1994, 1993/966, 1994/810)

- - · - -

Vergi mahkemelerince ara kararı ile getirtilen defter ve belgeler üzerinde yapılan inceleme sonucunda düzenlenen bilirkişi raporunun, yasal defterlerin süresi içerisinde tasdik ettirildiği, herhangi bir silinti ve kazıntı bulunmadığı, Katma Değer Vergilerinin de geçerli faturalara dayalı olarak yasal defterlere kaydedildiği ve verilen beyannamelerinde kayıtlara uygun olduğunun görülmesi halinde inceleme elemanınca, defter ve belgelerin ibraz edilmediği gerekçesi ile re’sen salınan vergi ve kesilen cezaların tamamı kaldırılır. [14] (Danıştay 9. D., 13.11.1995, 1995/3521, 1995/3074)

- - · - -

Defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmeyen mükellefin bir önceki yıl faaliyeti gözönünde bulundurularak, bulunan re’sen tarhiyat yerindedir. [15] (Danıştay 4. D., 30.11.1995, 1994/5236, 1995/4919)

- - · - -

İncelemeye ibraz edilmeyen faturaların kaybolduğu, bu durumun mücbir sebep olduğu iddiası kanıtlanamadığından, yasal defterlere kaydedilen faturaların hasılatı toplamından bir adet faturaya isabet eden fatura bedeli dikkate alınarak matrah tespiti yerindedir. [16] (Danıştay 4. D., 06.11.1996, 1995/4816, 1996/3975)

- - · - -

Fatura cildindeki bir kısım faturanın ibraz edilmemesi, bunların başka şekilde kullanıldığı yolunda bir karara varmak için yeterli olmadığından, matrah taktir edilmesi yerinde değildir .[17] (Danıştay 4. D., 13.11.1996, E:1995/5155, 1996/4130)

- - · - -

İbraz edilmeyen faturaların anılan dönemin Aralık ayında kullanıldığı farz edilerek tarhiyat yapılamaz. [18] (Danıştay 11. D., 13.11.1996, 1995/4281, 1996/4166)

- - · - -

İnceleme elemanınca, mükellefe defter ve belgelerini ibraz etmesi için en az 15 gün süre verilmesi gerekir. 15 günlük süre beklenilmeden incelemenin sonuçlandırılması yoluna gidilemez. Bu uygulamada re’sen tarh yoluna gidilmesi halinde de, takdir nedeninin olduğu kabul edilemez.[19] (Danıştay 9. D., 27.11.1997, 1996/5259, 1997/3924)

- - · - -

Hiçbir mücbir sebep bulunmaksızın defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmeyen yükümlünün, daha sonra dava aşamasında mahkemeye ibraz ettiği emtia alış faturalarında saptanan Katma Değer Vergisi indirimleri kabul edilemez. [20] (Danıştay 9. D., 18.12.1997, 1996/6447, 1997/4277)

- - · - -

Defter belge isteme yazısının usulüne uygun tebliğ edilmemesi halinde re’sen takdir nedeninin varlığından söz edilemez. [21] (Danıştay 4. D., 12.04.2000, E:1999/3973, K:2000/1473)

2. ZAYİ BELGESİ ALINMASI
Vergi Usul Yasası hükümlerine göre tutulması ve muhafaza edilmesi zorunlu bulunan defter ve belgelerin zayi olması (kaybolması) durumunda, mükellefler bu defter ve belgelerini yetkililere ibraz edemeyeceklerdir. Bu durumda herhangi bir cezaî durumla veya yaptırımla karşılaşmamaları için mükelleflerin Türk Ticaret Yasasının saklama müddeti başlıklı 68. maddesinin son fıkrasındaki hükümler çerçevesinde ilgili mahkemeye müracaat ederek, defter ve belgelerinin kaybı ile ilgili bir belge almaları gerekmektedir.



Türk Ticaret Yasasının 68. maddesinin son fıkrası,



“Bir tacirin saklamakla mükellef olduğu defter ve kayıtlar, yangın, su baskını veya yer sarsıntısı gibi bir afet sebebiyle ve kanuni müddet içinde ziyaa uğrarsa tacir ziyaı öğrendiği tarihten itibaren onbeş gün içinde ticari işletmesinin bulunduğu yerin selahiyeti mahkemesinden kendisine bir vesika verilmesini isteyebilir. Mahkeme lüzumlu gördüğü delillerin toplanmasını emredebilir. Böyle bir vesika almamış olan tacir defterlerini ibrazdan kaçınmış sayılır”



hükmünü taşımaktadır.



Türk Ticaret Yasasının yukarıya çıkarılan 68. maddesinin son fıkrasına göre vergi mükellefleri saklamak zorunda oldukları defter ve belgelerini yangın, su baskını veya yer sarsıntısı gibi bir afet sebebiyle kaybettikleri takdirde, ticari işletmelerinin bulunduğu yerin yetkili mahkemesinden zayi belgesi talebinde bulunmaları gerekmektedir.



Zayi belgesinin alınmaması halinde vergi mükellefleri kaybettikleri defter ve belgelerini yetkili makamlara ibraz edememe durumu ile karşılaşacaklar ve sonuçta yasalar karşısında ibrazdan kaçınmış duruma düşeceklerdir.

2.1. Kararlar
Anlaşmalı matbaaya bastırılan beş cilt perakende satış fişinin kaybedilmesi ve bunun da vergi dairesine bildirilmesi halinde, söz konusu fişlerin kullanıldığı hakkında vergi dairesince somut bir tesbit yapılmadan, matrah takdiri yoluna gidilemez. (Danıştay 4. D., 22.10.1987, E: 1996/4408, K: 1997/3671) [22]

- - · - -

Çalınan defterlerin ve belgelerin bulunması yargılanmanın yenilenmesi nedenidir. İncelemeye ibraz edilmeyen defterlerin yargı aşamasında bulunması halinde, bu defter ve belgelere göre bilirkişi incelemesi yaptırılarak, sonucuna göre işlem yapılır. (Danıştay 11. D., 07.10.1996, E: 1996/4656, K: 1996/3383) [23]

- - · - -

Defter ve belgelerin su basması sonucu zayi olması nedeniyle olayın takdir komisyonuna intikal ettirilmesi yerinde bir uygulamadır. Ancak Takdir Komisyonunca, hiçbir araştırma ve inceleme yapılmadan matrah takdir edilmesi hatalıdır. (Danıştay 4. D., 15.11.1996, E: 1995/5696, K: 1996/4241) [24]

- - · - -

İncelemeye ibraz edilmeyen defter ve belgelerin, yangın sonucu zayi olduğunun mahkemece tesbit edildiği durumlarda, idarece, mükellefin beyanı dışında bir gelir elde ettiği yönünde bir saptama olmadan, takdir komisyonunca varsayıma dayalı olarak matrah farkı takdir olunamaz. (Danıştay 11. D., 07.05.1997, 1996/4438, 1997/1576) [25]

- - · - -

Maliye Bakanlığı Özelgesi



Tarih: 07.09.1998

Sayı: B.07.0.GEL.0.65/6530-115/31775

İşyerinde çıkan yangın sonucu, ödeme kaydedici cihazın kullanma olanağının ortadan kalkması mücbir sebep hali olarak kabul edilir. Bu durumda Vergi Usul Kanununun 14. maddesine istinaden, yeniden ödeme kaydedici cihaz temini için 15 günlük süre verilmesi gerekir.[26]

- - · - -

Tacir, defterin kaybını öğrendiği tarihten başlayarak onbeş gün içinde ticari işletmesinin bulunduğu yer yetkili mahkemesinde buna ilişkin belge verilmesini isteyebilir ve bu süre hak düşürücü süredir. [27] (Y. 11. HD. 01.07.1976, E:1976/3359, K:1976/3513)



- - · - -

Davacılar sadece ticari defterlerin hırsızlık suretiyle özel arabalarından alındığını iddia etmiş olup bunun “zayi belgesi” verilmesine ilişkin TTK. m.68/f-4’de sözü edilen “afet hallerinde” kabul edilmesi olanaksızdır. [28] (Y. 11. HD. 14.12.1981, E:1981/3656, K:1981/5491)

- - · - -

Ticari defterler, notere tasdik ettirilmemiş ise, bu defterler için zayi belgesi 

istenemez. (Y. 11. HD. 09.06.1997, E:1997/4020, K:1997/4349)[29]

3. İBRAZ ZORUNLULUĞUNUN YERİNE GETİRİLMEMESİ
Mükellefler Vergi Usul Yasasına göre tutmak ve muhafaza etmek zorunluluğunda bulundukları defter ve belgelerini talep edilmesine karşın kendilerine verilen süre içinde denetim için ibraz etmemeleri halinde karşılaşacakları durumlar Vergi Usul Yasası ile sair mevzuatta belirtilmiştir.

3.1. Re’sen Vergi Tarhı
Vergi Usul Yasasının Re’sen Vergi Tarhı başlıklı 30. maddesinin 2. bendinin 3. fıkrasındaki hükümlerine göre “Vergi Usul Yasasına göre tutulması mecburi olan defterlerin hepsi veya bir kısmı tutulmamış veya tasdik ettirilmemiş olursa veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlara herhangi bir sebeple ibraz edilmezse” vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya yasal ölçülere dayanılarak tespitinin mümkün olmadığı kabul edilerek re’sen vergi tarhı yoluna gidilir.



Burada ibraz, Vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlara yapılması gerekmektedir. Vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlar Vergi Usul Yasasının 135. maddesinde şu şekilde belirtilmiştir.



“Vergi incelemesi; hesap uzmanları, hesap uzman yardımcıları, ilin en büyük mal memuru, vergi denetmenleri, vergi denetmen yardımcıları veya vergi dairesi müdürleri tarafından yapılır.



Maliye Müfettişleri, Maliye Müfettiş muavinleri, gelirler kontrolörleri ve stajyer gelirler kontrolörleri, gelirler genel müdürlüğünün merkez ve taşra teşkiletında müdür kadrolarında görev yapanlar, her hal ve takdirde vergi inceleme yetkisine haizdir”.



3.2. Yargı Kararları
İnceleme elemanınca defter ve belgelerin usule aykırılığı yolunda bir tesbit yapılmadan, sadece ortaklardan birinden alınan bilgilerin değerlendirilmesiyle yapılan randıman incelemesinden elde edilen sonuca göre defter ve belgelerin vergi incelemesi için yeterli olmadığı sonucuna varılmaz. (Danıştay 4. D., 11.04.1994, E: 1993/3827, K: 1994/2181) [30]

- - · - -

Defter ve belgelerin sağlıklı bir vergi incelemesine elverişli olmadığı yönünde bir tesbit bulunmadan re'sen takdir yoluna gidilemez. (Danıştay 4. D., 02.10.1995, E: 1995/1050, K: 1995/3782) [31]

- - · - -

Defter ve belgeleri mahkemece incelenen ve hiçbir faaliyette bulunmadığı anlaşılan mükellefe yapılan tarhiyat yerinde değildir. (Danıştay 4. D., 25.06.1996, E: 1995/2214, K: 1996/2829) [32]

- - · - -

Takdir edilen matrahın defter ve belgelerine uygun olup olmadığının araştırılması bakımından ilgili yıla ait defter ve belgelerin getirtilerek incelenmesi, gerekirse bilirkişi incelmesi yaptırılması, ibraz edilmemesi halinde de davanın reddi gerekirken, eksik incelemeye dayalı olarak verilen Vergi Mahkemesi Kararında isabet görülmemiştir. (Danıştay 11. D., 04.12.1996, E: 1995/4172, K: 1996/4432) [33]

- - · - -

Mahkemece defter ve belgeleri incelenen şirketin defterlerinde sadece açılış ve kapanış bilançolarının bulunduğunun tesbit edildiğinden ve başkaca hiçbir faaliyetine rastlanmadığından tarhiyatın terkini gerekir. (Danıştay 4. D., 14.12.1996, E: 1994/5736, K: 1996/5044) [34]

- - · - -

Defter ve belgelerin, mahkemece alıkonulması mücbir sebep sayılır. (Danıştay 4. D., 06.10.1998, E: 1997/3302, K: 1998/3458) [35]

3.3. Özel Usulsüzlük Cezasının Tatbiki
Vergi Usul Yasasının “bilgi vermekten çekinenler ile 256, 257 ve mükerrer 257. madde hükmüne uymayanlar için ceza” başlıklı mükerrer 355 madde hükümlerine göre; Vergi Usul Yasasına göre tutmak ve muhafaza etmek zorunluluğunda bulundukları defter ve belgelerini Vergi Usul Yasasının 135. maddesinde gösterilen incelemeye yetkili makam ve elemanlara gösterdikleri süreler içinde ibraz etmeyen mükelleflere özel usulsüzlük cezası kesilir.

3.4. Vergi Ziyaı Cezası
Mükelleflerin Vergi Usul Yasasına göre tutmak ve muhafaza etmek zorunda oldukları defter ve belgelerini gene Vergi Usul Yasasının 135. maddesinde gösterilen incelemeye yetkili makam ve elemanlara gösterdikleri süreler içinde ibraz etmemelerinden dolayı Vergi Usul Yasasının 341. maddesinde gösterildiği şekilde vergi ziyaı’nın oluşması halinde, Vergi Usul Yasasının Vergi Ziyaı suçu ve cezası başlıklı 344. maddesine göre vergi ziyaı cezası uygulanır. 

3.5. Gecikme Faizi
Tarh edilecek vergilerin Vergi Usul Yasasının “Özel Ödeme Zamanları” başlıklı 112. maddesinde gösterilen zamanlara göre ödenmesi durumları çerçevesinde tarh edilen vergiler için mükellefler gecikme cezası ödeme ile karşılaşabileceklerdir.

3.6. Cumhuriyet Savcılıklarına Bildirim
Vergi Usul Yasasının 359. maddesi hürriyeti bağlayıcı ceza ile cezalandırılacak suçları açıklamaktadır. Bu madde hükümlerine göre defter ve belgelerin ibrazı çerçevesinde, Vergi Usul Yasası hükümlerine göre tutmak ve muhafaza etmek yükümlülüğünde bulundukları defterler ve belgelerini ibraz yükümlülüğünü yerine getirmeyen mükellefler hakkında Vergi Usul Yasasının 359. maddesindeki hürriyeti bağlayıcı cezaların uygulanabilmesi açısından cumhuriyet savcılıklarına duyuruda bulunulur.

3.7. Katma Değer Vergisi Açısından Karşılaşılacak Durum
Mükellefler, Vergi Usul Yasası hükümlerine göre tutmak ve muhafaza etmek zorunluluğunda bulundukları defter ve belgelerini yasal olarak denetlemeye yetkili bulunan ve Vergi Usul Yasasının 135. maddesinde belirtilen makamlara ibraz etmemeleri durumunda Katma Değer Vergisi açısından aşağıda gösterilen iki durumdan biri ile karşılaşabilirler.



a. Her bir vergilendirme dönemi için ayrı ayrı olmak üzere matrah takdiri yoluyla tarhiyat yapılması durumu ile karşılaşabilirler.



b. Vergi dairesine vermiş oldukları Katma Değer Vergisi Beyannamelerinde gösterdikleri indirimler kabul edilmeyerek yapılacak vergi tarhıyla karşılaşabilirler.





--------------------------------------------------------------------------------

[1] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 822, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[2] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 832, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[3] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 831, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[4] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 838, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[5] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 929, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[6] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 567, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[7] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 843, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[8] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 1501, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[9] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 928, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[10] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 5, S: 715, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[11] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 783, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[12] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 676, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[13] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 774, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[14] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 708, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[15] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 697, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[16] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 749, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[17] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 745, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[18] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 971, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[19] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 5, S: 591, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[20] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 5, S: 582, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[21] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 6, S: 802, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[22] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 683, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[23] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 661, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[24] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 660, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[25] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 697, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[26] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 5, S: 590, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[27] Yargıtay Kararları Dergisi Cilt 4, Sayı 7/1152

[28] Yargıtay Kararları Dergisi Cilt 8, Sayı 2/214

[29] Yargıtay Kararları Dergisi, Cilt: 23, Sayı: 9/1433

[30] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 578, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[31] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 3, S: 717, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[32] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 763, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[33] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 724, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[34] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 4, S: 722, Yaklaşım Yayınları, Ankara.

[35] Şükrü Kızılot, Danıştay Kararları Cilt 5, S: 580, Yaklaşım Yayınları, Ankara.